Walking in the Air

                         André Rieu - Walking in the Air

Αυτά τα Χριστούγεννα ας αναστήσουν το χαμόγελο στα χείλη των ανθρώπων,

 ας ζεστάνουν τις παγωμένες καρδιές τους

 και ας χαρίσουν σ’ αυτούς που αγωνίζονται την ζωή που τους αξίζει.

Βασίσου πάνω μου

   

Οι επιθυμίες δεν γνωρίζουν καθυστερήσεις...

Για να πετάξεις χρειάζεται πρώτα...να ελευθερωθείς...

Για να πετάξεις χρειάζεται ν' αρχίσεις...να ριψοκινδυνεύεις...

Αν δε θέλεις να το κάνεις, καλύτερα να συμβιβαστείς και να μείνεις για πάντα στο περπάτημα...

“Without Arms”

Σ'όλους εκείνους που λατρεύουν την Ελευθερία ...

Σ'αυτούς που προχωρούν με πέταγμα, ακόμα κι αν το ενδεχόμενο να συντριβούν είναι ορατό...

Σε όσους απολαμβάνουν να κάνουν κάτι καλά...

Σ'αυτούς που υποψιάζονται πως εκτός από το "Έτσι" υπάρχει και το "Αλλιώς" και με τόλμη το ενστερνίζονται...

Ακόμα και στους άλλους που θα ξεφύγουν έστω και για λίγο σε μια υπέροχη περιπέτεια ύψους και ελευθερίας...

"Έτσι" κι "Αλλιώς" είναι μια ανεπανάληπτη εμπειρία...

ΑΙΧΜΗ

Οι φωτογραφίες είναι της Νίκης της Σαμοθράκης και της Αφροδίτης της Μήλου από την εποχή που οι αρχαιοφάγοι τις "χάρισαν" στους Γάλλους και εκτίθενται στο Μουσείο του Λούβρου.

Another brick in the Wall

Θεμελιώδης αρχή κατασκευής κοινωνικής δομής :

 Απαγορεύεται η σκέψη και τα παράγωγά της....!

Τυχόν ρηξικέλευθες προσπάθειες κατακερματισμού της συνοχής ,μοιραία θα οδηγήσουν σε διαρθρωτικούς μετασχηματισμούς.

Τηρείτε ευλαβικά το 

Ημερήσιο πρόγραμμα 

AIXMH

Οι " Όλοι" και οι " Άλλοι"

Να ανήκεις...

Να ταιριάζεις...

Να μοιάζεις...

Φυσιολογική ανάγκη;;;

Στρατηγική επιβίωσης;;;

 Ή επιβεβλημένη αφομοίωση από ένα στεγανό κοινωνικό σύστημα δομημένο στα στερεότυπα της αίσθησης ασφάλειας μέσα στη μάζα;;;

Οι " Όλοι" και οι "΄Αλλοι" επιτίθενται σύσσωμοι στο μη κοινωνικά αποδεκτό και είτε το περιθωριοποιούν, είτε το εξαλείφουν με συνοπτικές διαδικασίες.

Το γεύμα του Asch

Η κοινωνία πολεμά αυτό που χρειάζεται περισσότερο για να τη βγάλει από τη στασιμότητα..

τη διαφορετικότητα και τη μοναδικότητα των μελών που την αποτελούν...

Ακόμα κι αν γεννήθηκες σαν τους άλλους,

οι άλλοι δε γεννήθηκαν για να σε κάνουν σαν αυτούς...

ΑΙΧΜΗ

***Βασισμένο στο Πείραμα του Asch

Πατρίδα

Μιά φορά κι έναν καιρό ήταν μια χώρα...

Μιά φορά κι έναν καιρό ήταν μια όμορφη χώρα...

Υπάρχουν πολλές όμορφες χώρες παντού στον κόσμο και το παραμύθι αυτής της χώρας δεν διέφερε πολύ από τo παραμύθι κάθε άλλης χώρας...

Η Μητέρα Φύση την είχε προικίσει με όλα τα καλά του κόσμου.Δαντελωτές ακτές  που βρέχονται από τη Μεσόγειο ,βουνά ψηλά που έκρυβαν θησαυρούς μικρούς και μοσχομυριστούς κι ανάμεσά τους μια εύφορη πεδιάδα δίπλα από το ποτάμι με τους εκατοντάδες νερόμυλους ,που άξια χέρια όταν τη δούλευαν έδινε δώρο καρπούς γλυκούς.

Ακόμα και η Μεγάλη της Έρημος όταν την άνοιξη έβρεχε στολιζόταν από πολύχρωμη βλάστηση για να την υποδεχτεί.

  Και οι άνθρωποι που την κατοικούσαν ήταν χαμογελαστοί και φιλόξενοι και ευγενικοί και ζούσαν μαζί ανεξάρτητα από το Θεό που πίστευαν,απολαμβάνοντας την εύθραυστη ειρήνη της Μέσης Ανατολής.

Ήταν όλα ρόδινα σ'εκείνη τη χώρα;;;
 Ήταν, ώσπου κάποιοι άνθρωποι επέτρεψαν να καταληφθούν από μια δύναμη που δεν μπορούν να ορίσουν.

Τη δίψα για εξουσία και επιβολή και το πάθος της απληστίας που έσπερναν τον πόνο ,τη θλίψη ,την καταστροφή και έπαιρναν για λάφυρο ζωές ανθρώπων που ονειρεύονταν τα απλά κάτω απ'τ'αστέρια εξακολουθώντας να μεταδίδουν το τραγούδι της ζωής από στόμα σε στόμα.

Ήταν ρόδινα, ώσπου ήρθε η "Αραβική Άνοιξη" και η σφοδρότητά της πλήγωσε την ομόνοια κι έκανε αυτούς που απέμειναν ανάμεσα στα συντρίμμια να πρέπει να ξαναρχίσουν καινούρια ζωή.

Γιατί είναι στη φύση του ανθρώπου να πέφτει και να ξανασηκώνεται.

Κι έβαλαν στις άδειες τσέπες τους τα όνειρά τους και πήραν ότι απέμεινε απ'την Πατρίδα τους στις σόλες των παπουτσιών τους και τοποθέτησαν το μέλλον τους μαζί με την ιστορία τους σε τρύπιες βάρκες κι άνοιξαν πανιά με την ψυχή τους και την ελπίδα για κουπί κι ανοίχτηκαν σε πελάγη άγνωστα και φουρτουνιασμένα που ζητούσαν θυσία παιδικά κορμάκια για να χαράξουν τη ρότα για τη στεριά .

Την αφιλόξενη στεριά της κρατικής πολιτικής,του ρατσισμού και της εκμετάλλευσης που αδυνατεί να δεχτεί "τουρίστες" φοβούμενη την προσπάθεια διάβρωσης της "Ευρωπαϊκής Συνοχής" από το Ισλάμ.
Τη στεριά των ορίων και των συνόρων που υψώνει τείχη και καταργεί την έννοια της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς .
Που αγνοεί επιδεικτικά τα κομμάτια του παζλ αυτής της γενιάς που διασκορπίζονται και χάνονται και της επόμενης που θα αναγκαστεί να αναπτυχθεί μέσα στη βία και τις εντάσεις αφού θα έχουν διαγραφεί οριστικά από την μνήμη της η ιστορία και η κουλτούρα της .

Αντίθετα με τα περισσότερα παραμύθια, το παραμύθι αυτής της χώρας δεν έχει αίσιο τέλος.
Δεν έχει καν τέλος ,παρά μια συνέχεια μακάβρια και μια ατέρμονη θλίψη για τις πολλαπλές δοκιμασίες που θα συνεχίσουν να υφίστανται οι ήρωές του μέχρι το όραμά τους να γίνει πραγματικότητα.
Μέχρι να καταφέρουν να δημιουργήσουν τις συνθήκες εκείνες που θα τους επιτρέψουν να επιστρέψουν ξανά στις ρίζες τους.
Πίσω στην ...
Πατρίδα - Ουαρσάν Σάιρ

ΑΙΧΜΗ

 No one leaves home 
unless home is the mouth of a shark
you only run for the border
when you see the whole city running as well

your neighbors running faster than you
breath bloody in their throats
the boy you went to school with
who kissed you dizzy behind the old tin factory
is holding a gun bigger than his body
you only leave home
when home won’t let you stay.

No one leaves home unless home chases you
fire under feet
hot blood in your belly
it’s not something you ever thought of doing
until the blade burnt threats into
your neck
and even then you carried the anthem under
your breath
only tearing up your passport in an airport toilets
sobbing as each mouthful of paper
made it clear that you wouldn’t be going back.

you have to understand,
that no one puts their children in a boat
unless the water is safer than the land
no one burns their palms
under trains
beneath carriages
No one spends days and nights in the stomach of a truck
feeding on newspaper unless the miles travelled
means something more than journey.
no one crawls under fences
no one wants to be beaten
pitied

No one chooses refugee camps
or strip searches where your
body is left aching
or prison,
because prison is safer
than a city of fire
and one prison guard
in the night
is better than a truckload
of men who look like your father
no one could take it
no one could stomach it
no one skin would be tough enough

the :
"go home blacks
refugees
dirty immigrants
asylum seekers
sucking our country dry
niggers with their hands out
they smell strange
savage
messed up their country and now they want
to mess ours up"

how do the words
the dirty looks
roll off your backs
maybe because the blow is softer
than a limb torn off

or the words are more tender
than fourteen men between
your legs
or the insults are easier
to swallow
than rubble
than bone
than your child body
in pieces.

I want to go home,
but home is the mouth of a shark
home is the barrel of the gun
and no one would leave home
unless home chased you to the shore
unless home told you
to quicken your legs
leave your clothes behind
crawl through the desert
wade through the oceans
drown
save
be hunger
beg
forget pride
your survival is more important

Νo one leaves home until home is a sweaty voice in your ear saying -
leave,
run away from me now
Ι dont know what Ι’ve become
but Ι know that anywhere

is safer than here...

 “Home” by Warsan Shire

Σε περιμένουν...

ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ για πολύ . 

Να είσαι πολύ μακριά, έτσι ώστε να μην μπορούν να σε βρουν, να μην μπορούν να σε «πλησιάσουν» για να σε βάλουν στα δικά τους καλούπια, για να σε πλάσουν όπως θέλουν. 

Να είσαι τόσο μακριά όσο και τα βουνά, όσο ο αμόλυντος αέρας. 

ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΤΟΣΟ ΜΑΚΡΙΑ ΩΣΤΕ να μην έχεις ούτε γονείς ούτε σχέσεις ούτε οικογένεια ούτε χώρα. 

Να είσαι τόσο μακριά ώστε ούτε εσύ να ξέρεις πού είσαι. 

Μην τους αφήσεις να σε βρουν. 

Μην έρχεσαι σε πάρα πολύ κοντινή επαφή μαζί τους. 

Μένε πολύ μακριά, εκεί όπου ούτε κι εσύ να μην μπορείς να σε βρεις. 

Κράτα μια απόσταση που να μην μπορεί κανένας να τη διασχίσει.

 ΕΧΕ ΠΑΝΤΑ ΑΝΟΙΧΤΟ ΕΝΑ «ΠΕΡΑΣΜΑ» που να μην μπορεί κανείς να έρθει σε σένα απ’ αυτό. 

Μην κλείσεις την πόρτα γιατί δεν υπάρχει πόρτα, μόνο ένα ανοιχτό, ατελείωτο πέρασμα. 

Αν κλείσεις οποιαδήποτε πόρτα, εκείνοι θα είναι πολύ κοντά σε σένα, και τότε είσαι χαμένος. 

ΜΕΝΕ ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΙΑ, εκεί όπου δεν μπορεί να σε φτάσει η αναπνοή τους, γιατί η αναπνοή τους ταξιδεύει πολύ μακριά και πολύ βαθιά. 

Μη μολύνεσαι απ’ αυτούς, από τα λόγια τους, από τις χειρονομίες τους, από τις φοβερές γνώσεις τους.

 Έχουν φοβερές γνώσεις, αλλά να βρίσκεσαι μακριά τους, εκεί όπου ούτε εσύ θα μπορείς να σε βρεις.

ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΓΩΝΙΑ, μέσα σε κάθε σπίτι, για να σε βάλουν στα δικά τους καλούπια, για να σε πλάσουν όπως θέλουν, για να σε κάνουν κομμάτια κι ύστερα να σε συναρμολογήσουν πάλι σύμφωνα με τη δική τους εικόνα. 

Οι θεοί τους -οι μικροί και οι μεγάλοι- είναι «κατ’ εικόνα και ομοίωσή τους», σκαλισμένοι από το νου ή από τα χέρια τους.

ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ: ο άνθρωπος της εκκλησίας και ο κομμουνιστής, ο πιστός και ο άπιστος, γιατί και οι δύο είναι το ίδιο, νομίζουν ότι είναι διαφορετικοί, αλλά δεν είναι γιατί και οι δύο θα σου κάνουν πλύση εγκεφάλου μέχρι να γίνεις ένας απ’ αυτούς, μέχρι να επαναλαμβάνεις τα λόγια τους, μέχρι να λατρέψεις τους θεούς τους, τους παλιούς και τους καινούριους. 

Έχουν στρατούς στο όνομα των θεών τους και των πατρίδων τους και είναι ειδικοί στο να σκοτώνουν. 

ΜΕΙΝΕ ΜΑΚΡΙΑ ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ο εκπαιδευτικός και ο επιχειρηματίας. 

Ο ένας σε εκπαιδεύει για τον άλλο, για να προσαρμοστείς στις απαιτήσεις της κοινωνίας τους, που είναι κάτι θανατερό.

 Έχουν κατασκευάσει αυτό το πράγμα που το ονομάζουν «κοινωνία και οικογένεια».

 Αυτά τα δύο είναι οι αληθινοί θεοί τους, το δίχτυ όπου θα μπλεχτείς. 

Θα σε κάνουν επιστήμονα, μηχανικό ή ειδικό σε κάτι, σχεδόν στα πάντα: από τη μαγειρική και την αρχιτεκτονική έως τη φιλοσοφία.

ΜΕΙΝΕ ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΙΑ γιατί σε περιμένουν ο πολιτικός και ο μεταρρυθμιστής. 

Ο ένας σε στέλνει να φωνάζεις στο πεζοδρόμιο και ο άλλος μετά σε «μεταρρυθμίζει», 

και θα χαθείς στην ερημιά των λόγων τους που μ’ αυτούς ακριβώς σ’ εξαπατούνε. 

ΜΕΙΝΕ ΜΑΚΡΙΑ ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ σε θέματα του θεού και εκείνοι που ρίχνουν βόμβες: οι πρώτοι πρώτα θα σε πείσουν να ρίχνεις βόμβες και οι άλλοι θα σε μάθουν πώς να το κάνεις. 

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να βρεις τον θεό, όπως επίσης υπάρχουν και πάρα πολλοί τρόποι να σκοτώνεις. 

ΑΛΛΑ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ που σε περιμένουν, υπάρχουν και ορδές άλλων που είναι έτοιμοι να σου πουν τι να κάνεις και τι να μην κάνεις.

 Μείνε μακριά από όλους τους, τόσο μακριά που να μην μπορεί κανείς να σε βρει, ούτε εσύ ο ίδιος.

 Θα σου αρέσει και σένα να παίζεις με όλους αυτούς που σε περιμένουν, αλλά το παιχνίδι γίνεται κάποια στιγμή τόσο πολύπλοκο και διασκεδαστικό που θα χαθείς μέσα σ’ αυτό. 

Δεν θα πρέπει να μένεις για πάρα πολύ εδώ. 

ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΤΟΣΟ ΜΑΚΡΙΑ, που ακόμη κι εσύ να μην μπορείς να σε βρεις.

Τζίντου Κρισναμούρτι

..από το βιβλίο του, Η Αναζήτηση της Αλήθειας, 

επιλογή-μετάφραση Ν. Πιλάβιος.  

Ο Τζίντου Κρισναμούρτι (11 Μαΐου 1895-17 Φεβρουαρίου 1986) θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους στοχαστές και πνευματικούς δασκάλους όλων των εποχών. 

Δεν ανέπτυξε καμία φιλοσοφική θεωρία ή θρησκεία, αλλά μίλησε κυρίως για πράγματα που αφορούν όλους μας, για τα προβλήματα της ζωής μας στις σύγχρονες κοινωνίες, αλλά και για την ανάγκη του ανθρώπου να ελευθερωθεί από τα εσωτερικά του εμπόδια. 

Εξήγησε με μεγάλη ακρίβεια τους λεπτούς μηχανισμούς του νου και τόνισε την ανάγκη για στοχασμό και πνευματικότητα στην καθημερινή μας ζωή.

Φωτογραφία : Michael Bilotta

[Πηγή: https://2insight4.wordpress.com]

Φύλλο πορείας

Να μην ερωτευτείς ποτέ γυναίκα που διαβάζει, γυναίκα που αισθάνεται υπερβολικά ή γράφει.

Να μην ερωτευτείς ποτέ γυναίκα πνευματώδη, πλανεύτρα, τρελή και παλαβή.

Να μην ερωτευτείς ποτέ γυναίκα που σκέφτεται, που γνωρίζει αυτά που ξέρει κι επιπλέον μπορεί και να πετά · γυναίκα σίγουρη για τον εαυτό της.

Να μην ερωτευτείς ποτέ γυναίκα που γελά ή κλαίει στον έρωτα, που ξέρει να μετουσιώνει το κορμί σε πνεύμα · πόσο μάλλον μία που αγαπά την ποίηση ή που στέκεται να θαυμάσει για ώρες κάποιο πίνακα και που δεν ξέρει πώς να ζει δίχως τη μουσική.

Να μην ερωτευτείς ποτέ γυναίκα που ενδιαφέρεται για την πολιτική, που είναι επαναστάτρια και νιώθει φρίκη απέραντη μπροστά στην αδικία. Γυναίκα που σιχαίνεται την τηλεόραση. Και που είναι όμορφη δίχως να στέκεσαι στο πρόσωπο ή το κορμί της.

Να μην ερωτευτείς ποτέ γυναίκα παθιασμένη, παιχνιδιάρικη, διαυγή και βλάσφημη. Μην το ευχηθείς ποτέ να ερωτευτείς μία γυναίκα τέτοια.

Γιατί όταν ερωτεύεσαι γυναίκα όπως αυτή, ασχέτως αν μείνει μαζί σου, ή αν σε αγαπήσει κι εκείνη, από μια τέτοια γυναίκα, ποτέ δεν επιστρέφεις.

Martha Rivera Garrido

Μετάφραση: Ούρσουλα Φωσκόλου